"Velas", de Constantino Kavafis

                        VELAS

                       (¿1899?)

Los días del futuro se alzan ante nosotros
como una hilera de velas encendidas-
doradas, vivaces, cálidas velas.

Los días del pasado quedaron tan atrás,
fúnebre hilera consumida
donde las más cercanas aún humean,
velas frías, torcidas y deshechas.

No quiero verlas; su aspecto me aflige,
me aflige recordar su luz primera.
Miro ante mí las velas encendidas.

No quiero volverme, y estremecerme al contemplar
qué rápidamente se alarga la hilera sombría,
qué rápidamente crece con sus velas ya consumidas.

( Constantino Kavafis, de Poesías completas, Hiperión, 1997. 

Versión: José María Álvarez)

[Selección de la profesora Pilar Ciprés]

                  Κεριά

     Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ' εμπροστά μας
      σα μιά σειρά κεράκια αναμένα –
      χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

     

      Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,
      μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων·
      τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
      κρύα κεριά, λιωμένα, και κυρτά.

     

      Δεν θέλω να τα βλέπω με λυπεί η μορφή των,
      και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
      Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.

      Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
      τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
      τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

                       

                              (Κωνσταντίνος Καβάφης) 

Otro poema del autor en este blog: "Itaca"

http://elhacedordesuenos.blogspot.com.es/2011/03/poema-de-la-semana.html